Omuz kavşağı eklemleri

Omuz kuşağı eklemleri humerus, scapula ve clavicula kemikleriden meydana gelir ve vücudun en hareketli bölgesini oluşturur.  Artan hareket yeteneği ile orantılı olarak eklemin stabilite ihtiyacı da artacağı için bölgede  ligamanların yanı sıra rotator cuff kaslarıda yer alır. Omuz kuşağı eklemleri glenohumeral eklem, akromioclavicular eklem, sternoclavicular eklem ve scapulotorasik eklemlerden meydana gelir.
1. Glenohumeral Eklem: Humerus başı ile glenoid fossa arasındadır. Humerus başının % 30’u glenoid ile eklemleşme yaparken bu oran labrum sayesinde %75 ‘e çıkar. Eklemin statik stabilitesi eklem kapsülü ve ligamanlarla, dinamik stabilitesi rotator manşet kaslarıyla sağlanır. Bu grubun en önemli kası da supraspinatus’dur. Glenohumeral  eklem kapsülünün hacmi humerus başının yaklaşık iki katı olup bu durum glenohumeral ekleme geniş hareket açısı sağlar. Fakat aynı zamanda stabilitesinin azalmasına yol açar. Eklem stabilitesi önden glenohumeral ligaman, üstten korakohumeral ligaman ve arkadan rotator manşet tendonları ile güçlendirilmiştir. Eklem 180 derece abdüksiyon, 180 derece fleksiyon, 90 derece internal ve eksternal rotasyon hareketlerine izin verir. Ayrıca hiperekstanyion, horizontal abdüksiyon, horizontal addüksiyon hareketleride bu eklem sayesinde yapılır.
2. Akromioklavikular Eklem: Klavikulanın lateral ucu ile akromion arasında oluşan düz, sinovyal bir eklemdir. Eklem aradaki fibrokartilojenöz disk aracılığı ile ikiye bölünmüştür. Eklem kapsülü üst, ön ve arka yüzde kalın, eklemin alt yüzünde ise incedir. Omuz elevasyonunun ilk 20°sinde ve son 40°sinde klavikula ve akromion arasında yukarı- aşağı yönde yaklaşık 20° lik rotasyon hareketi oluşur. Akromioklavikular eklemin ön-arka yöndeki stabilitesi akromioklavikular ligamanlar tarafından, yukarı-aşağı yöndeki stabilitesi ise korakoklavikular ligamanlar (trapezoid ve konoid ligaman) tarafından sağlanır. Akromioklavikular eklemin ileri yaşlarda dejenerasyonuna bağlı veya eski çıkığına bağlı, eklem alt yüzünde düzensizlik, belirginleşme ve kemik çıkıntılar subakromial bölgeyi daraltarak subakromial sıkışma sendromuna yol açabilirler.
3. Sternoklavikular Eklem: Sternumun üst ucu ile klavikulanın proksimal ucu arasında oluşur. Üst ekstremite ile aksiyal sistem arasındaki tek eklemdir. Eklem yüzleri arasında bulunan intraartiküler disk  ve fibröz eklem kapsülü, anterior ve posterior sternoklavikuler ligamanlar eklemin stabilitesine katkıda bulunur. Elevasyon ve depresyon klavikula ile disk arasındaki eklemde oluşurken, anteroposterior ve rotasyon hareketi disk ile sternum arasında oluşur. Anteroposterior yönde hareket ortalama 35°, rotasyon hareketi ise 44-45 °dir. Sternoklavikular eklemin elevasyonu 30-35°dir ve bu hareketin çoğu kol elevasyonunun 30- 90° arasında oluşur.
4. Skapulotorasik Eklem: Gerçek bir eklem olmayıp fonksiyonel eklem olarak ifade edilir. M.serratus anterior skapulanın medial kenarına yapışır ve skapulanın altından geçerek ilk dokuz  kaburganın ön dış kenarında sonlanır. Skapulotorasik hareketin önemli bir kısmı bu kasın fasyası ile toraksın fasyası arasında oluşur. Üst ekstremitenin mobilite ve stabilitesi  için skapulotorasik eklemin normal fonksiyona sahip olması gerekir. Özellikle kolun 90 dereceyi geçen hareketlerinde bu eklemde meydana gelecek hareketle 180 derecelik tam harekete ulaşılır.

15.285 kere okundu