Fizyoterapist Mehmet Ali Özdemir
Bu makale uzun mesafe koşucularında çok sık görülen bacak yaralanmalarının anatomi ve biyomekanisi ile ilgilidir.*
– Tibial ve fibular stres kırığı (koşucuların %3.3’ünde), tibial stres kırığı (tüm sporcularda görülen stres kırıkların %50’si) tipik olarak transvers düzlemde posteromedialdedir. Fibular stress kırıkları (%5-20) genellikle lateral malleolün 5-6cm üstünde olur. Kemk iyileşmesi ve yeniden şekillenmesini aşan tekrarlı mekanik stres mikro hasar başlayarak makro hasara neden olur. Biyomekanik risk faktörleri; bacaklar arasında uzunluk farkı, kalça addüksiyon zayıflığı, arka ayakta eversiyon, yüksek longitüdinal ark, aşırı ön ayak varusu ayrıca bunlara ek olarak düşük kemik mineral yoğunluğu, menstrual bozukluk, yağdan fakir diyet ve yoğun antremandır.
– Gastrocnemius-Soleus starin ve yırtığı (%1.3); medial gastroknemius küçük lateral uzantılarla ve solues kası ile birlikte aşil tendonunu oluşturur. Kompozisyonundan (daha çok hızlı kasılan kas lifleri) ve anatomisinden (iki eklemli) dolayı, gastroknemius kası soleus kasına (yavaş kasılan kas lifleri ve tek eklemli) göre yaralanmaya daha yatkındır. Medial gastroknemius yaralanması diz ekstansiyonda iken ani dorsifleksiyonda olur (ya da tersi durumda). Bu daha çok müsabaka esnasında ani koşma esnasında koşma hızının arttırılması ve uygun olmayan postür (kas uzunluğunu ve şok absorbsiyonunu değiştirdiği için) ile birlikte olur; tipik olarak yetersiz kondisyonu olan, kas gücü yetersiz ve zorlu aktiviteye katılan orta yaşlı sporcularda olur.
Yazının ilk bölümüne ulaşmak için şu linke tıklayınız.. http://www.fztozdemir.com/uzun-mesafe-kosusu-yaralanmalari/
Kaynak:Sports Health 4 (2012)
799 kere okundu
